Ekonominin İyi Bulunduğunu Söyleyen Akılalmaz Haber Manşetleri

Eşi benzeri oldukça zor görülen bir ekonomik krizin içindeyiz ve durum her geçen gün daha da kötüye gidiyor. Bir öğretmen maaşıyla 2002 senesinde 470 lira ile 14 çeyrek altın alınabiliyorken, bugün 5.100 lira ile yalnız 4 çeyrek altın alınabiliyor. Bunu yalnız altına değil herhangi bir şeye de uyarlayabilirsiniz; ister dolar, ister telefon, ister simit… Her birinde de alım gücünüzün ne kadar düştüğünü fark ediyorsunuz.

Her bir vatandaşın varlığının %45’i buharlaştı. Asgari ücret 200 doların altına inmek suretiyle. Cebine 100 euro koyan bir gezgin, İstanbul’da 1 hafta doya doya dinlence yapabiliyor fakat biz kendi devletimizde zor geçiniyoruz. Tüm bunlara karşın bazı yayın organları köktencilik düşünceleri sebebiyle ülkede ekonominin oldukça iyi bulunduğunu iddia ediyor. 

Iktisat mevzusunda Türkiye tarihinin en acı dönemlerinden birini yaşıyoruz. Türk Lirası’nın aylık kıymet kaybı, 1981’den bu yana en yüksek ikinci artışı yaşadı.

İlki 1994 Nisan’ında, ikincisi ise geçtiğimiz günlerde oldu. Üçüncüsü ise 2001 Şubat’ında olmuştu. Dolar 14.25 olduğu takdirde birinciliğe bu zamanda şahit olacağız. Merkez Bankası açıklamalarına bakılırsa faizi tekrardan düşürme planları var, bu sayıya erişme ihtimali yüksek görünüyor ne yazık ki.

Bigün içinde bile USD/TL kurundaki artış %17,5’i bulabiliyor. Kurdaki artış, Ekim ayı başına gore %40’ı, Kasım ayı başına gore ise yüzde 30’u aştı.

Her 1 TL’lik dolar artışı, Türkiye’nin yükünü 450.000.000.000 TL arttırıyor. 2,5 yıl ilkin 6,6 TL olan Euro, 14,52 TL’ye kadar çıktı. Bu kur farkının yalnız İstanbulluların sırtına yüklediği ek fatura ne yazık ki 20 milyar 150 milyon liraya ulaştı. Tek bir şehrin metro hattına mal olacak kadar zarar verdi. Bir de tüm Türkiye’ye verdiği ziyanı düşünün.

TL’deki bu kıymet kaybı, Cumhuriyet tarihinde ilk kez 7 yıl üst üste yaşanmış olan ‘şahıs başına gelirdeki düşüşü’ sekizinci yıla doğru götürüyor.

En büyük düşüş II. Dünya Savaşı’ndan sonrasında ardı ardına yaşanmış olan 4 senelik dönemde. Büyük Bunalım’dan sonrasında ise 3 senelik bir düşüş görülmüş. Darbelerde de birkaç senelik düşüş var fakat en kötüsünü bu zamanda yaşıyoruz.

İşte durum bu kadar vahimken hâlâ bazı medya organlarında akılalmaz manşetler atılabiliyor. Onlardan biri:

Bahsedilen “BMW’nin son olarak çıkan modelini” aynı haberin detaylarına gore 185 şahıs sipariş vermiş. Doğrusu 82 milyonluk ülkenin genel durumunu 185 kişiye gore değerlendiriliyor:

Otomobil fiyatlarının ne kadar arttığını görmek için bu içeriğimizi okuyabilirsiniz:

Benzine gelen zamları cici göstermek için Avrupa’daki ve Türkiye’deki benzin tutarları karşılaştırması yapılmış. Türkiye’deki benzin tutarları öteki ülkelere gore daha ucuz olduğu söyleniyor:

Fakat karşılaştırmada Türkiye’deki benzin fiyatlarının kur bazında Euro ile karşılaştırılması yapılarak seyirciye sunulmuş.

• Alım gücü karşılaştırmasına gore bakalım bir de: Almanya’da asgari ücretin tamamıyla 978 litre benzin alınabiliyorken Türkiye’de asgari ücretin tamamıyla 343 litre benzin alınabiliyor (Artık daha da azca alabiliyoruz). Üstelik Almanya’da asgari ücret alanların oranı ortalama %3 fakat Türkiye’de ise %45.

Öz eleştiri yapmak yerine hedef saptırma stratejisi izleniyor.

Oysa en oldukça döviz alımı meydana getirilen ilk 3 kent şunlar: Aksaray, Kırşehir ve Bingöl. Aksaraylılar, geçtiğimiz yaz mevsiminde döviz meblağlarını 668.807 TL’den 2.871.585 TL’ye yükselttiler. Aradaki değişiklik oranı ise yüzde 329’du. Doğrusu Aksaray, yaz mevsiminde dövize adeta saldırdı. Büyükşehirler dururken bu 3 kentin dövize neden ve nasıl yöneldiğini düşünmek gerek…

Türkiye’deki ekonomik belirsizlik sebebi ile Kasım ayında ilk kere faiz tahmini yapamayan Reuters ve BBC ile CNBC şeklinde yurt dışı merkezli basın kuruluşları ekonomik durum için görevli tutuluyor:

Avrupa’da 30 yıl sonrasında enflasyon ilk kez %4 oldu diye bu ülkelerin oldukça zor durumda bulunduğunu gene aynı haber kanalları söylüyor. Nitekim aynı haber kanallarında Türkiye’deki gerçek enflasyonun %58,75‘lerde olduğuna dair bir informasyon göremiyoruz.

15 Temmuz döneminde “darbenin finansörü dış güç” olarak bahsedilen Birleşik Arap Emirlikleri için aşağıdaki haberler yapılmıtı. Sadece bu hafta aynı ülkeden övgülerle bahsedildi haberlerde:

İçinde bulundukları psikolojinin özeti:

Ayçiçek yağındaki fiyat artışının sorumlusu olarak gösterilen “fırsatçılar” kim?

Evinizde, fabrikalarda duran makineler, aldığımız bilgisayarlar, otomobiller ve hatta doğalgaz şeklinde kaynakların bir kısmı nereden geliyor. Fabrikalardan gelen makinelerin, otomobillerdeki motorların, telefonlardaki devrelerin bir ihtimal tamamı ya da parçaları yurt dışından dövizle alınıyor. Nakliyesinde de benzin kullanılıyor, hani şu her gün zam meydana getirilen sıvı.

“Dolar arttığı süre Türkiye’de işçilik ucuzlayacak, dünyaca meşhur markalar üretim bandını Türkiye’ye kaydıracak.” söylemlerini sık sık görür olduk:

Haberlerde ekonominin fena bulunduğunu itiraf ediliyor fakat bu durum çelişki yaratıyor.

Böylesine zamanı bir dönemde olmamıza karşın televizyonda bu durumu tartışanlar içinde bir iktisatçı bile bulunmuyor:

Oysa gerçek bir iktisatçının gerçekleri söylemesi gerekiyor.

Bazı yayın organları bu krizi ne birinci sayfasında ne de iktisat sayfalarında görüyor:

Iktisat bu hale erişince yabancıların Türkiye’yi gösterdikleri videolar da aşağıdaki şeklinde oldu:

Basın bir ihtimal vermeyebilir gerçekleri fakat gerçeğin ta kendisi sokakta kendisini gösteriyor. İzmir’de bir fırının camekanına yazılan, üç ayda üçe katlanan maliyetler:

Yaşamış olduğu krizle dünya geçmişine geçen, aslına bakarsak petrol zengini olabilecek güçteki Venezuela’da görülmesine alıştığımız şu ilanlar artık Türkiye’de: