Sanat Eserlerinden İlham Alınarak Çekilen Filmler

Bu durum bilhassa, beyaz perde dünyasında eserlerin birbirinden esin almış olduğu ve izleyiciyi düşünsel bir yolculuğa çıkardığı zamanlarda belirgin bir halde ortaya çıkıyor.

Hepimizin kesinlikle bir kez denk geldiği o etkisi altına alan sahnelerin bazıları, birbirinden kıymetli sanat eserlerinden esin alınarak hazırlandığını izlerken farkına varmış miydiniz?

Pan’ın Labirenti (2006), esin kaynağı: Francisco Goya’nın “Çocuklarını Yiyen Satürn”

Guillermo del Toro’nun “Pan’ın Labirenti” filmi, fantastik dünyası ve gerçek yaşam ile masalsı unsurların ustalıkla harmanlanmasıyla esrarengiz bir atmosfer yaratıyor. Film, yeni üvey babasının yanına taşınan genç Ofelia’nın içsel yolculuğunu izlerken seyirciyi gündelik gerçeklik ile esrarengiz dünya içinde bir yolculuğa çıkarıyor.

Francisco Goya’nın meşhur eseri “Çocuklarını Yiyen Satürn”, mitolojiden beslenen ve insanlık tarihinde derin izler bırakan bir hikâyeye dayanıyor. Cronus’un, şu demek oluyor ki Yunan mitolojisindeki Saturn’un, çocuklarını yutmak suretiyle onların devrilmesinden duyduğu korku ve paranoya, resmin merkezinde yer alır. Bu tema, “Pan’ın Labirenti”nde de kendini gösteriyor; Ofelia’nın üvey babası Vidal’in otoriter ve acımasız karakteri, Cronus’un korkularını çağrıştırıyor.

Zincirsiz Django (2012), esin kaynağı: Thomas Gainsborough’dan “The Blue Boy”

Quentin Tarantino’nun “Zincirsiz Django” filmi, İtalyan “Spagetti Western’lerine” bir saygı duruşu durumunda. Eski bir köle olan Django Freeman’ın ailesini kurtarmak için Dr. King Schultz ile yapmış olduğu yolculuğu mevzu almakta.

Filmimizde, Django’nun kölelikten özgürlüğe geçişi esnasında giydirilmiş olduğu giyim, Thomas Gainsborough’un meşhur tablosu “The Blue Boy”un karakterinin giysisine benzetilmiş. Bu benzerlik, filmdeki karakterin kimliğini ve 18. yüzyıl aristokrasisinin modasını iyi mi yansıttığına dair garip bir perspektif da sunuyor.

Shutter Adası (2010), esin kaynağı: Gustav Klimt’den “Öpücük”

“Shutter Island”, basit bir gerilim filmi değil; hem de kalbinizi harekete geçirecek bir aşk hikâyesiyle dolu bir yolculuğa çıkaran etkisi altına alan bir yapım. Leonardo DiCaprio ve Mark Ruffalo’nun başrollerinde olduğu film, Shutter Adası’ndaki bir akıl hastanesinde geçen gizemli vakaları konu alıyor.

Film, Gustav Klimt’in “Öpücük” adlı tablosundan esin alarak bilhassa DiCaprio’nun partnerini kucağında tuttuğu sahnede bu sanat eserine gönderme yaptığını görmemiz mümkün. Bu sahne, Klimt’in eserinin atmosferini yansıtarak filmimizde duygusal bir derinlik oluşturuyor.

Melankoli (2011), esin kaynağı: John Everett Millais’in “Ophelia”sı

“Melankoli”, John Everett Millais’in “Ophelia” tablosundan büyük seviyede esin alan bir film. Film, Shakespeare’in “Hamlet”inden esinlenerek yaklaşan kıyamet günüyle boğuşan iki kız kardeşin hikâyesini konu alıyor.

Millais’in tablosundaki imgeler ve temalar, filmimizde de yankılanıyor. Kirsten Dunst’un karakteri, gelinliğiyle yavaş akan bir akıntıda süzülürken benzer güzellik ve ölüm temaları aktarılıyor. Hem filmdeki karakterler hem de tabloda, kendi sonlarına doğru ilerlerken benzer ağlatısal bir kaderi paylaştıkları görülür.

Truman Show (1998), esin kaynağı: René Magritte’nin “Architecture au clair de lune”

“Truman Show”, René Magritte’in tablolarından esin alarak rüya şeklinde bir dünyayı beyaz perdeye taşıyor. Filmimizde, yaşamının bir realite şovunun merkezinde olduğundan habersiz bir insanın hikâyesini anlatılırken Truman’ın düzmece gerçekliğinden kaçarak gerçek bir hayata adım atmasıyla zihin açıcı bir dönüş yaşanıyor.

Hepimizin akıllarında yer eden bu sahne, “Architecture au clair de lune” adlı kitabından esin alarak ay ışığının aydınlattığı gökyüzüne karşı beyaz bir merdiveni gösteriyor. Magritte’in gerçeklik ile hayal arasındaki çizgiyi bulanıklaştırma yöntemi, filmimizde de Truman’ın kaçışını derin bir halde vurguladığını görüyoruz.

Peki siz bu filmlerden hangilerini izlediniz?

İlginizi çekebilecek öteki içeriklerimiz: