İzlediğimiz filmlerin yada dizilerin bir senaryoya döküldüğünü çoğumuz biliyoruz. Bizlere bir tek oyuncuların replik ezberleme yeri şeklinde gelse de senaryo yazımının da kendine özgü bir tekniği var. Yazım kuralları ve sınırları belli, dışına da çıkılmıyor?
Peki senaryo formatının temel taşlarından metnin 12 punto Courier New yazı tipiyle yazılmasının sebebi ne?
Niçin bilhassa bunlar tercih ediliyor ve yararları, amaçları neler?
Yazı tipinin mühim özellikleri var ve kolay okunabilirlik sunuyor.
Courier New, tek aralıklı bir yazı tipi doğrusu her karakter aynı genişliğe haiz. Bu özellik yardımıyla senaryonun sayfa düzeni standartlaşıyor ve okunabilirliği artıyor.
Bir öteki mühim sebebi ise 12 punto ile yazıldığında bir sayfa averaj 55 satır oluyor ve bu da her sayfanın ortalama 1 dakika ekran süresine denk gelmesi demek. Doğrusu bu sayede yapımcılar ve yönetmenler senaryonun süresini tahmin edebiliyor.
Kenarlar her tarafta 1 inç olarak ayarlanıyor, metin sola yaslanıyor şeklinde bazı detayların da olduğu senaryolar hem ustalaşmış bir görünüm kazanıyor hem de sektörde kabul görüyor.
Hepimiz için birer rehber.
Yönetmenden oyuncuya, yapımcıdan öteki prodüksiyon ekibi üyelerine kadar hepimiz için bu kurallar birer rehber niteliği de taşıyor. Courier New’in tek aralıklı yapısı; diyalogların, sahne talimatlarının ve öteki unsurların net bir halde ayrılmasını sağlıyor.
Prodüksiyon sürecinde yazışma ve koordinasyon da bu şekilde sağlanmış oluyor. Standart bir format kazanan senaryo, değişik kişiler tarafınca da okunup anlamayı basitleştiriyor.
Courier New yazı tipinin kökeni nereden geliyor?
Courier New yazı tipi, 1950’lerde IBM tarafınca daktilolar için geliştirildi. Daktilo döneminde, tüm karakterlerin aynı genişlikte olması, metinlerin düzenlenmesini ve okunmasını kolaylaştırıyordu.
Bilgisayarlar yaygınlaşsa bile bu anane devam etti ve senaryo yazımında da standart hâle geldi. Böylece sektörde ortak bir dil kazanılmış oldu.
Senaryo formatında başka hangi detaylar var?
Senaryo yazımında bir tek yazı tipi ve punto değil, bununla beraber sayfa düzeni, kenar boşlukları ve öteki formatlama kuralları da mühim.
Mesela, sahne başlıkları (slugline) çoğu zaman büyük harflerle yazılıyor ve sahnenin iç mi dış mı bulunduğunu, mekânını ve zamanını belirtiyor.
Aksiyon tanımlamaları, karakterlerin eylemlerini ve sahnedeki vakaları konu alıyor ve çoğu zaman geniş bir sol kenar boşluğuyla yazılıyor. Diyaloglar ise ortalanıyor ve karakter adları büyük harflerle başlıyor.
Bir ihtimal sektörün içinde olmadığımız için bizlere minik detaylar şeklinde gelse de seyrettiğimiz her karenin bu detaylarla beraber ne kadar emek istediğini bir kere daha anlamış oluyoruz.
